Sabla horloĝo

Ŝutiĝas malrapide la sableroj
De supre suben, ĉiam pli kaj pli.
Kaj vanas, tute vanas la esperoj:
Returni la horloĝon povas ni,

Sed kion fari pri la vivopaso?
Kiu magia fort' returnu ĝin?
Por la feliĉo daŭras mia ĉaso
Senfine, preskaŭ estas ĝi rutin'.

Talio de l' horloĝo tre rompeblas,
Ĝi sveltas, kiel tiu de knabin'.
Samtiel ofte la animo feblas,
Ĉar mankas forto spiti al destin'.

Videblas bone tra la ujo vitra,
Kiom da sablo restas ĝis la fund'.
Sed ĉu la varm' anstataŭ frosto vintra
Jam elĉerpiĝis en la korprofund'?

Respondon povus doni vi, mi sentas...