Floroj sur asfalto

(dediĉe al la tragikaj eventoj en Moskvo aŭguste 1991)

Ĉie jam mallumas,
Al ni okulumas
De la lun' vizaĝo terurita.
Kion do ni faras?
Kial kontraŭstaras
Al lini' lini' en ord' milita?

Kies malbonvolo
Tute sen petolo
Fraton kontraŭ frat' por murdo puŝas?
Kial sur pavimo
Nova hom-viktimo
Kun rompita korp' en koto kuŝas?

Kiam la perfido
Kaj potencavido
Plensatiĝos per varmega sango?
Kiam pro mensoga
Babilad' aroga
Iĝos kalo la damnita lango?

Hej, trompito, -oto,
Jam la peza boto
Proksimiĝas, frapas ĉe la pordo,
Por ke vi denove
Blinde kaj senmove
Nur vegetu inter viv' kaj morto,

Por ke via filo
Skribu en humilo,
Same kiel iam lia avo
En lernej vilaĝa
Sur papero aĉa:
"Sklav' ne estas mi, ne estas sklavo..."

Floroj sur asfalto
Estas vivreal' do,
Kvankam ŝajnas sonĝo tiu tago.
Tremu flago ruĝa
En timego fuĝa,
Jam malfortas vort' – necesas ago!