Ĉio tedas

Ĉio tedas, tedas, tedas!
Nure spleno min posedas.
Pro enuo mi oscedas.
Kion bonan mi heredas?

Min la sort' kruele knedas.
Mi jam tute subpiedas.
Jam pri savo mi ne kredas.
Mornaj pensoj min obsedas.

Mi per versoj ne gravedas.
Tute mi ne arkimedas.
Mi ja vane surplanedas,
Ĉar nenion novan bredas.

Mi merkredas kaj vendredas.
Tiu tagoflu' min predas,
Ĝi min bombas kaj torpedas,
Pli kaj pli al ĝi mi cedas.

Mia viv' forcigaredas,
Velkaj sentoj ne bukedas.
Mi al fino jam raketas.
Ĉio tedas, tedas, tedas!